Het is tijd om het hele verhaal prijs te geven. Ik heb
behoefte om alles tegen iemand te vertellen. Jullie, de lezers van mijn blog,
zijn dus het ideale slachtoffer.
De volgende ochtend werd ik badend in het zweet wakker. Waren die gedachten aan de vorige avond werkelijkheid of was dat allemaal een grote droom? Ik kon het nog altijd niet geloven… Maar ja, nieuwe dag, nieuwe gebeurtenissen en een hoop amusement. Vol goede moed begonnen we aan de volgende dag. We bezochten een museum over de oudheid. ’s Middags kregen we 2 uur vrije tijd om iets te gaan eten en wat vrij rond te lopen in de stad. Zeno en bijna alle andere jongens gingen naar een pizzeria in de buurt. Ik ging dus ook maar mee, ook al eet ik echt niet graag pizza!! Ik zei tegen de anderen, dat de pizza overheerlijk was (de mening van iedereen). Langs binnen voelde het nochtans anders, ik kon hem wel uitspugen. Een uurtje later liepen we met z’n allen in de stad te kuieren. We kochten ijs, bezochten winkels, … Zo kwamen we bij een gigantische winkel met enkel spullen van het merk Nike. Iedereen haalden de mooiste stukken uit de rekken. Ik vond een roze jogging en greep hem vast. Iedereen lachte en dacht dat ik ermee aan het lachen was, maar integendeel, ik had de mooiste jogging vast die ik ooit had gezien. Tja, smaken verschillen zeker. s’ Avonds aten we pasta met scampi’s en begonnen we aan de avondactiviteit. Een quiz. Samen met Zeno en 2 andere vormden we een ijzersterk team. Helaas eindigden we slechts als derde. Tegen 11 uur moesten we naar onze kamers en mijn spanning steeg elke minuut. Even later was het zover, het gesprek waar ik al maanden tegenop keek. Ik begon als volgt: “Zeno , ik moet je nog iets vertellen over datgene dat je me gisteravond vertelde. Die gevoelens voor jongens, ik heb dat ook. Alleen betwijfel ik of het bij mij de pubertijd is.” Na deze zinnen hield ik even pauze, wachtend op Zeno’s reactie. Zijn ogen werden groot maar leken toen volledig te ontspannen. “Ik ben zo blij dat je me dit verteld en dat ik niet de enige ben”,zei hij. Het was me niet helemaal duidelijk wat hij hiermee bedoelde maar was toch tevreden. Ik had gezegd wat ik al een hele tijd had willen doen. Plots begon Zeno te glunderen en nog geen 2 minuten later, lagen we te kussen op bed. Dit was werkelijk de mooiste avond van mijn leven maar jammer genoeg de laatste van onze reis in Canterbury.
De volgende ochtend werd ik badend in het zweet wakker. Waren die gedachten aan de vorige avond werkelijkheid of was dat allemaal een grote droom? Ik kon het nog altijd niet geloven… Maar ja, nieuwe dag, nieuwe gebeurtenissen en een hoop amusement. Vol goede moed begonnen we aan de volgende dag. We bezochten een museum over de oudheid. ’s Middags kregen we 2 uur vrije tijd om iets te gaan eten en wat vrij rond te lopen in de stad. Zeno en bijna alle andere jongens gingen naar een pizzeria in de buurt. Ik ging dus ook maar mee, ook al eet ik echt niet graag pizza!! Ik zei tegen de anderen, dat de pizza overheerlijk was (de mening van iedereen). Langs binnen voelde het nochtans anders, ik kon hem wel uitspugen. Een uurtje later liepen we met z’n allen in de stad te kuieren. We kochten ijs, bezochten winkels, … Zo kwamen we bij een gigantische winkel met enkel spullen van het merk Nike. Iedereen haalden de mooiste stukken uit de rekken. Ik vond een roze jogging en greep hem vast. Iedereen lachte en dacht dat ik ermee aan het lachen was, maar integendeel, ik had de mooiste jogging vast die ik ooit had gezien. Tja, smaken verschillen zeker. s’ Avonds aten we pasta met scampi’s en begonnen we aan de avondactiviteit. Een quiz. Samen met Zeno en 2 andere vormden we een ijzersterk team. Helaas eindigden we slechts als derde. Tegen 11 uur moesten we naar onze kamers en mijn spanning steeg elke minuut. Even later was het zover, het gesprek waar ik al maanden tegenop keek. Ik begon als volgt: “Zeno , ik moet je nog iets vertellen over datgene dat je me gisteravond vertelde. Die gevoelens voor jongens, ik heb dat ook. Alleen betwijfel ik of het bij mij de pubertijd is.” Na deze zinnen hield ik even pauze, wachtend op Zeno’s reactie. Zijn ogen werden groot maar leken toen volledig te ontspannen. “Ik ben zo blij dat je me dit verteld en dat ik niet de enige ben”,zei hij. Het was me niet helemaal duidelijk wat hij hiermee bedoelde maar was toch tevreden. Ik had gezegd wat ik al een hele tijd had willen doen. Plots begon Zeno te glunderen en nog geen 2 minuten later, lagen we te kussen op bed. Dit was werkelijk de mooiste avond van mijn leven maar jammer genoeg de laatste van onze reis in Canterbury.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten