Sinds gisterenavond ben ik terug thuis. De schoolreis was
een groot succes. Iedereen was laaiend enthousiast en ook voor mij waren het de
drie mooiste dagen van mijn leven. Natuurlijk vertel ik jullie graag hoe deze
drie dagen zijn verlopen. Maandagmorgen vertrokken we met de bus richting
Canterbury. Zoals verwacht zat ik naast Zeno. We hadden zoveel plezier en kwamen aan voor we er erg in hadden. Ook
hebben we onderweg de film ‘the notebook’ gezien (met tegenzin van vele
jongens). Op bepaalde momenten kon ik
mijn tranen amper bedwingen maar ik moest wel. Een jongen die weent bij het
zien van ‘the notebook’ komt niet stoer over.
Bij onze aankomst begaven we ons eerst naar ons hotel. Iedereen kreeg
zijn kamer toegewezen en kon zich installeren. Wanneer Zeno zijn spullen naar
de badkamer bracht, heb ik, zo stil ik kon, onze bedden naar elkaar
toegeschoven. Ik dacht nog maar aan het horen van zijn adem terwijl Zeno slaapt
en ik viel al flauw. Toen Zeno dit zag, keek hij even bedenkelijk. Maar hij
antwoordde: “inderdaad, goed idee, kunnen we straks nog wat praten.” Beter had
zijn antwoord niet kunnen zijn. Hij had duidelijk niets in de gaten. Die avond,
na een reeks van activiteiten, voerde ik mijn plan uit. Ik vroeg hem na de
wandeling of we meteen naar onze kamer
gingen. Tot mijn verbazing, stemde hij hiermee direct in. Alles liep zoals ik
gehoopt had. Wanneer Zeno zich begon om
te kleden, moest ik mezelf bedwingen om de andere kant op te kijken. Dus
deed ik ook maar snel mijn pyjama aan. Maar plots stond ik helemaal
versteld!!!! Vanuit zijn ooghoek, keek Zeno me aan… Was hij me echt aan het begluren of
controleerde hij of ik hem niet aan het bekijken was? Ik moet toegeven, ik was inderdaad naar hem aan het kijken (om
maar niet te zeggen staren). Snel keken we beide de andere kant uit, deden
alsof er nooit iets gebeurd was en kropen vliegensvlug in ons bed. Plots wist
ik niet meer wat te doen. Als Zeno werkelijk in mij geïnteresseerd was, moest
ik mijn kans nu wagen. Maar stel dat dit niet het geval was. Ik besloot om
vanavond af te wachten en mijn plan een dagje uit te stellen. Hopelijk stond
het geluk morgen meer aan mijn kant. Even later lagen we gezellig te kletsen in
bed. Nooit eerder heb ik zo dicht bij een andere jongen gelegen (en nooit
eerder heb ik mij zo goed gevoeld). Tot het onderwerp een andere wending
kreeg… Zeno vroeg of ik me soms
aangetrokken voelde tot andere jongens. Ik ontkende, denkend aan mijn plan. Hij
had me door!!! Maar toen zei hij wat ik altijd al gehoopt had: “de laatste tijd
voel ik me aangetrokken tot jongens, ik had gehoopt dat ik niet de enige was
die dat voelde”. Ik wist gewoon niet wat ik hoorde. Was Zeno ook homo?! Dit was
de ideale moment om hem alles te vertellen maar dat deed ik niet. Het enige wat
ik antwoordde was het volgende: “ Dat is normaal Zeno, elke jongen maakt dat
mee. Het is een puberale fase waar je door moet. Er is niets speciaal met je
aan de hand, dat is het leven nu eenmaal”. Hoe kon ik zo stom zijn. Het wordt
hoog tijd dat ik minder nadenk en meer actie onderneem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten